การค้าขาย ไม่ว่าจะอยู่ในสถานการณ์อะไร แย่แค่ไหน หรือเอื้ออำนวยเพียงใด เราก็ควรจะมองสิ่งรอบข้างและใช้สิ่งเหล่านี้มาเป็นข้อคิดและนำมาปรับใช้กับวิถีชีวิตและธุรกิจของเราเองให้เกิดความได้เปรียบในที่สุด
แม้ผมจะยังคิดไม่ออกว่าควรจะขายอะไรในตลาดนัดดี แต่ผมก็สามารถที่จะเก็บข้อมูลไปเรื่อยๆ เพื่อนำมาใช้เป็นข้อมูลในการคิด และช่วงนี้ที่จังหวัดสุราษฎร์ธานีมีการชุมนุมประท้วงกันที่ศาลากลางจังหวัดสุราษฎร์ธานี เราจะรีรออะไรกันอยู่ละเพื่อนเอ๋ย ไปซึมซับบรรยากาศและมองหาไอเดียกันเถอะ GO!!!
ทันทีที่ขี่มอเตอร์ไซค์มาถึงศาลากลาง ก็ต้องปวดหัวกับปัญหาแรก คือเรื่องที่จอดรถที่แน่นขนัดตลอดสองฝั่ง แต่โชคดีที่มอเตอร์ไซค์หาที่จอดง่ายแสนง่าย ถ้าหาริมทางไม่ได้ก็ขึ้นไปจอดบนทางเท้าหน้าวิทยาลัยเทคนิคมันซะเลย ถือว่าใช้สิทธิความเป็นศิษย์เก่า55555
สิ่งที่เห็นตลอดทางเท้าฝั่งศาลากลางคือ พ่อค้า แม่ขายต่างก็นำสินค้ามาตั้งขายกันยาวเหยียดดดดดดดดด นี่แต่เฉพราะข้างหน้านะครับ ถ้าให้ประเมินด้วยสายตาแบบคร่าวๆ ก็จะเป็นพวกสินค้าเกี่ยวกับการชุมนุม เช่น นกหวีด เสื้อ และของกิ๊ฟช็อป ถึงร้อยละ 95%
รูปนี้เป็นปากทางเข้าศาลากลาง
ส่วนอันนี้คือ ริมรั้วหน้าศาลากลางยาวววววว เหยียด
ภายในศาลากลางก็ยังคงมีสินค้าเกี่ยวกับการชุมนุมเช่นเดียวกับข้างนอก แต่สิ่งที่จะมีเพิ่มขึ้นมาคือ อาหารการกินที่มีน้ำ นม ขนม ขายกัน เพราะผู้ชุมนุมที่มีปริมาณมากขนาดนี้ เมื่อชุมนุมนานๆ ก็ย่อมต้องหิวกันบ้าง โอกาสตรงนี้แหละครับที่ของกินจะขายได้
แต่ถึงกระนั้นก็เหอะ ถ้าใครที่คิดจะขายอาหารคาว เช่น ข้าวแกง ผมขอแนะนำไว้เลยว่า ท่านที่ขายข้าวแกงหรือ อาหารตามสั่งคงไม่ได้เดินดูให้ทั่วๆ ว่าที่แห่งนี้เค้าก็มีโรงครัวคอยทำอาหารให้แก่ผู้ที่มาชุมนุมได้เข้ามากินกัน ฟรี! ใช้ครับ ฟรี! และก็ ฟรี! คงไม่ต้องถามนะว่าระหว่างข้าวแกงฟรีแถมยังเติมได้ไม่อั้น กับข้าวที่ต้องเสียเงินเราจะเลือกกินอะไร
เนื้อหาการปราศัยส่วนใหญ่เน้นไปที่การโจมตีรัฐบาลเป็นหลักครับ อันนี้ไม่บอกใครๆก็รู้ ไม่งั้นเค้าตั้งเวทีขึ้นมาเพื่ออะไรละ
กองทัพต้องเดินด้วยท้อง ผมก็ไม่รีรออะไรตรงหน้าโรงครัวให้เสียน้ำย่อยไปเปล่าๆหรอกครับ จัดการรับประทานอาหารให้อิ่ม ช่วยให้เรามีแรงได้ตั้งมื้อนึง กินไปฟังปราศัยไป มันส์ไปอีกแบบ ในระหว่างที่กำลังกินข้าวราดแกงอย่างเอร็ดอร่อยอยู๋นั้น ก็พลันได้ยินเสียงผู้ชายคนนึง กล่าวอย่างเสียงดังว่า
" พี่น้องคร้าบบบบบบ เราจะทำการอริยะขัดขืนรัฐบาลกันแบบเต็มที่ " ได้ยินแวบแรกก็รู้สึกเฉยๆ เพราะใครๆ ที่ขึ้นมาบนเวทีเค้าก็ต้องพูดเรื่องนี้กัน
" พรุ่งนี้จะต้องมีการปิดการเรียนการสอนของสถาบันการศึกษาและโรงเรียนต่างๆ ในจังหวัด ถ้ามีโรงเรียนไหนเปิดการเรียนการสอน ผมขอรับผิดชอบเองคร้าบบบพี่น้อง " สิ้นประโยคนี้ ผู้ชุมนุมก็เฮกันอย่างกึกก้องสะเทือนฟ้า อารมณ์และบรรยากาศพุ่งพล่าน ผมแทบจะกลืนข้่าวไม้ลง เพราะอยากเห็นหน้าคนที่สั่งปิดโรงเรียนได้ทั้งจังหวัด ว่าเค้าคนนั้นคือใคร คงจะตำแหน่งใหญ่น่าดูถึงทำเช่นที่พูดได้
" พอไหมครับพี่น้อง ?????? ถ้ายังไม่พอละก็ ...... ได้ครับ งั้นพรุ่งนี้ขอรวมไปถึงส่วนราชการทุกส่วนทั่วทั้งจังหวัดทั้งในเมืองและต่างอำเภอ ขอให้ปิดและหยุดงาน เราจะไม่ทำงาน ถ้ามีส่วนราชการไหนที่เปิดทำการแม้แต่หน่วยงานเดียว ผมขอเอาหัวของผมเป็นประกันเลยคร้าบบบบบ โผมมมมมมมมม ..... เพ่ น้องงงงงงงงงงงงงงงงงง....... " ผู้ปราศัยคนดังกล่าวตะเบงเสียงจนลมแทบจะหมดจากร่างกาย ผู้ชุมนุมยิ่งเฮ บรรยากาศคึกคักยิ่งกว่าแฟนบอลแมนเชสเตอร์ยูไนเต็ดโห่ดีใจที่ทีมขึ้นไปคว้าถ้วยยูฟ่าแชมเปียนลีกมาจูบเสียอีก
ผมแอบคิดในใจว่า พี่บ่าวนี้ หรอย จริงๆ สั่งปิดหน่วยงานราชการได้อีกต่างหาก
" ยังครับ พี่น้อง ยังมีอีกครับ "
ผมแทบจะหยุดกินข้าวไปเลยเมื่อรู้ว่ายังมีอีกหรือเนี่ย พี่แกใหญ่คับฟ้าเกินไปแล้วมั้ง
" ธนาคารและสถาบันการเงินหลายๆ แห่ง ขอให้ปิดทำการหนึ่งวันด้วยครับ "
โอ้วววว ท่านเป็นใครเนี่ย เป็นอะไรกับธนาคารแห่งประเทศไทยหรือป่ว กล้าเกินไปแล้วนะ ผมวางข้าวแกงที่เต็มกล่องโฟมไว้เบื้องหลังและค่อยๆ เดินแหวกฝูงชนพร้อมๆกับเคี้ยวข้าวในปากให้หมดไปแบบช้าๆ พุ่งมองไปบนเวทีแบบไม่ละสายตาราวกับกำลังต้องมนต์สะกด พยายามเบียดเสียดสู่ด้านหน้าเวทีเพื่อไปดูหน้าผู้ชายคนนี้ ที่กำลังปราศัย อยากจะจ้องรูขุมขนแกจริงๆ ว่าอะไรที่ทำให้แกมีอำนาจสั่งการได้ถึงเพียงนี้
" พรุ่งนี้ต้องหยุดครับพี่น้อง เพราะพรุ่งนี้คือ วันที่ 10 ธันวาคม วันรัฐธรรมนูญครับพี่น้อง "
หลังจากที่รู้ว่าโดนหลอกให้ทิ้งข้าวกล่อง ผมรู้สึกเหมือนโดนกระโดดถีบยอดอก คำว่า "วันรัฐธรรมนูญครับพี่น้อง วันรัฐธรรมนูญครับพี่น้อง วันรัฐธรรมนูญครับพี่น้อง วันรัฐธรรมนูญครับพี่น้อง" ยังคงวนเวียนเป็นเสียง ECHO เบาๆ เบาๆ เบาๆ ตอนนั้นท่ามกลางฝูงชนที่แออัดในใจผมถวิลหาเพียงอย่างเดียวคือ .......... เอาข้าวกล่องกูคืนมา
โอเค้ !!! ผมต้องโทษตัวเอง ที่จำไม่ได้เองว่าพรุ่งนี้คือวันรัฐธรรมนูญ แม้จะกินได้ไม่ถึงครึ่งกล่องแต่ก็คงไม่คิดจะกลับไปกินต่อแล้วหละครับ
หลังจากนั้นไม่นานผู้ปราศัยรายต่อมาก็ขึ้นมาพูดปลุกใจบนเวที ทำเอาผู้ชุมนุมคึกคึกยิ่งกว่ากับคำถามที่ว่า
ผู้ปราศัย " กินข้าวอิ่มไหมครับ พี่น้อง "
ผู้ชุมนุม " เอ่มมมมมมมมมม "
ผู้ปราศัย " พี่น้องครับ เราจะเดินทางไปราชดำเนินด้วยกันใช่ไหม "
ผู้ชุมนุม " ช่ายยยยยยย "
ผู้ปราศัย " เราจะสามัคคีกันใช่ไหมครับ "
ผู้ชุมนุม " ช่ายยยยยยยยย "
ผู้ปราศัย " เราไม่กลัวรัฐบาลชุดนี้ใช่ไหมครับ "
ผู้ชุมนุม " ช่ายยยยยยยย "
ผู้ปราศัย " ศึกครั้งนี้ พร้อมไม่พร้อมครับ"
ผู้ชุมนุม " พร้อมมมมมมมมมมม"
ผู้ปราศัย " สู้ไม่สู้ ครับ"
ผู้ชุมนุม " ซู่วววววววววววววว "
ผู้ปราศัย " ถอยไม่ถอยครับ "
ผู้ชุมนุม " ถอยยยยยยยยยยยย"
ผู้ปราศัย "..... ????????? "
ผู้ชุมนุม " ..................... "
ผู้ชุมนุม "เอ่อ...... คือ ..... ผมขอถามอีกทีน่ะ ถอยไม่ถอยคร้าบบบบ พี่น้องงงง "
ผู้ชุมนุม " ไม่ ถอยยยยยยยยยยยย "
ผู้ปราศัย " ดีมาก นึกว่าไม่ทันได้สู้ที ถอยซะแล้ว 5555555"
ผู้ชุมนุมก็ต่างเฮกัน บรรยากาศเสียงเฮปนเสียงหัวเราะกึกก้องกันทั่่วศาลากลาง
สินค้าส่วนใหญ่ที่ขายดีนั้นจะเกี่ยวข้องกับสัญลักษณ์ของธงชาติ เช่นเสื้อ นกหวีด ผ้าพันคอ หมวก เป็นต้น แต่มีอีกธุรกิจหนึ่ง คือ ธุรกิจพิมพ์รูปลงบนกรอบมือถือให้เป็นรูปต่างๆ เช่น ธงชาติ อันนี้ขายดีมาก ได้ข่าวว่าเครื่องพิมพ์เกือบพัง เพราะทำไม่ทันเลยทีเดียว 55555
อย่าพยายามปิดกั้นตัวเอง ควรจะหาไอเดียจากสถานที่แปลกใหม่ ผมว่าเราน่าาจะได้ไอเดียที่แปลกใหม่ไม่แพ้กัน
